Column journalist Bart Obbels 'Vanuit het duivennest...  Nico Janssens pakt titel voor Poederlee en Geert De Smedt.  'Voetbalclub VC Poederlee is terug van weggeweest. Na een glorietijd in een ver verleden waarin het domineerde in derde klasse en furore maakte tegen eersteklassers Anderlecht en Club Brugge in de beker, donderde de club na financieel wanbeheer terug naar de onderste regio van de voetbaltabel. Tot Poederlee zondag 7 april 2019 een glansrijke zege boekte op het veld van HIH Turnhout, wat volstond om de titel te grijpen in vierde provinciale E.

We brachten eerder al in deze column een ode aan het sympathieke clubje in de hoop dat de titel ergens in april een feit zou zijn.
Nu het zover is moeten er enkele pluimen worden uitgedeeld. Van pr-man Jos Loots, via spelersmanager Patrick Engelen en een ambitieus bestuur tot trainer Nico Janssens en zijn talentrijke spelerskern. Sta me toe me te beperkten tot een knipoog naar Nico Janssens. Niet omdat ik ook maar een seconde twijfel aan zijn bekwaamheid als trainer, maar omdat het peperkoekenhart van Nico het voorbije weekend niet enkel voor Poederlee klopte.

Zaterdag was ik immers samen met hem aanwezig op de vierde herdenking van Geert De Smedt in de Bouwelse kroeg Toreke. In het bijzijn van zijn naaste familie en vrienden wordt jaarlijks rond deze tijd een avondje georganiseerd om te laten voelen dat we Geert De Smedt, die vier jaar geleden onverwachts op een veel te jonge leeftijd overleed, niet vergeten zijn. Geert was als onder andere ex-speler en ex-voorzitter van volleybalclub Bovoc een aimabel persoon. 'Smedtje', zoals velen hem noemden, was niet alleen een boezemvriend van mij, maar ook van Nico Janssens. Samen waren ze immers fervent supporter van het Duitse Borussia Mönchengladbach en reden overwegend samen naar de thuiswedstrijden.

Nico zei het zaterdagavond niet in veel woorden, maar ik voelde dat hij de titel die hij daags nadien zou grijpen tegen HIH Turnhout niet enkel voor Poederlee wilde pakken, maar ook een beetje voor Geert De Smedt. Echte vrienden vergeet je niet als ze heengaan. Je staat met het verstrijken van de jaren minder stil bij het gemis, maar je hebt ze nooit losgelaten. Ik weet zeker dat dit ook zo bij Nico is.
Sta me toe het gedicht dat ik schreef voor Geert en op zijn afscheidsviering voorlas hieronder weer te geven:

Sonnet voor mijn 'grootste' vriend

'In de oudste kroeg van de Kempen
Wachtten wij elkaar vaak op
Om de vermoeidheid van een werkweek te ontvluchten en te klinken op:
De glimlach van het leven en vriendschappen

Discussies over kapriolende ballen tussen krijtlijnen
Brood en spelen voor fanaten
Overgoten met gloriemomenten toen we in de Borussia Park-arena zaten
En in groen-zwart-witte kleuren bier proefden als oeroude wijnen

Wisten wij veel dat in onze jubelmomenten
Het noodlot plande jou buitenspel te zetten
Om ons verdwaasd en gebroken achter te laten

Daarom zal ik voortaan bij het aanbreken van de nacht
In tranen van gemis, een minuut applaudisseren
Voor de genegenheid die ik van jou kreeg en uit protest voor zoveel onmacht.'

*****

PS. Nico, wedden dat Geert ergens waar het goed is zondag bij het aanbreken van de nacht een minuut heeft geapplaudisseerd voor jouw prestatie en uit onmacht omdat hij niet ergens naast de krijtlijn kon staan in Turnhout.'

Journalist Bart OBBELS / © Nnieuws - foto's archief Nnieuws.